Vol ongeloof waren de reacties de afgelopen weken wanneer ik vertelde in het eerste weekend van juli te willen verhuizen. En geef ze eens ongelijk: er moest nog het een en ander gebeuren…
Een jaar geleden heb ik al eens een blog geschreven over instanties waar je niet omheen kan, maar die noodzakelijk zijn voor een woning. In mijn specifieke geval Stedin (netbeheerder) en Evides (drinkwater). Instanties die feitelijk een monopoliepositie hebben en daar ook naar handelen. Het is ongelooflijk hoe slecht die organisaties georganiseerd zijn. Al weken lang bel ik meerdere keren per week met ze om voor elkaar te krijgen dat mijn bouwaansluiting wordt omgezet naar een permanente aansluiting in mijn meterkast. Een klus die binnen een uur geklaard kan worden, want alles is al voorbereid en ligt klaar. Iedere partij waar enige vorm van concurrentie zou spelen zou al lang failliet zijn gegaan als ze hadden gefunctioneerd zoals deze twee partijen werken.
Gelukkig is, één week voor mijn daadwerkelijke verhuizing, mijn elektriciteitsmeter eindelijk geplaatst. Nu heb ik in ieder geval stroom in mijn woning en uit ieder stopcontact. Water gaat nog via een tuinslang. Ik hoop dat dit nog vòòr de bouwvak wordt aangelegd, maar houd rekening met eind augustus. Ook de glasvezelkabel voor de internetaansluiting is naar mijn woning getrokken. De afwerking van mijn dak laat nog even op zich wachten omdat het zetwerk voor de dakranden en nok een levertijd kent van zeven weken. En dan heb ik nog geluk. De bouw draait inmiddels alweer op volle toeren en een van mijn buren die eind juni wilde beginnen met bouwen ziet dat nu uitgesteld tot eind oktober omdat de partij die palen kan boren pas dán weer een gaatje heeft (!). Een schadepost van €15.000 voor hem.
Verder ben ik nog druk bezig met het afwerken van het interieur zelf. De wanden zijn inmiddels allemaal gestuukt met leem, maar vereisen nog een afwerkhandeling. De keuken staat en de apparatuur is aangesloten, maar de achterwand moet nog getegeld worden. De badkamer is min of meer klaar, maar heeft nog geen lamp aan het plafond. Mijn slaapkamer heeft al tapijt op de vloer, maar de leidingschacht moet nog worden dichtgezet en afgewerkt. Mijn dakramen werken en zijn via de afstandsbediening aan te sturen, maar de zonwering moet nog worden geplaatst. Enzovoort enzovoorts. De komende weken zal ik in de avonden en weekenden nog flink bezig zijn om alles af te werken en klaar te maken.
Maar dan de andere kant van de medaille. Wanneer ik dit schrijf heb ik een krappe week mogen wonen in mijn nieuwe huis. En hoewel het nog een onbeschrijflijke rommel is vanwege de combinatie van onuitgepakte dozen, half uitgepakte dozen en rondslingerend gereedschap, is al zo duidelijk de kwaliteit van de woning zelf merkbaar. Ik slaap prinsheerlijk om wakker te worden met de ochtendzon die mijn lichaam als silhouet op de muur projecteert als ik op de rand van mijn bed zit. Het aanrecht is afgestemd op mijn lengte zodat ik zonder te hoeven bukken mijn ontbijt kan maken. Aan het eind van de dag plof ik neer op de bank om in de avondzon nog door mijn woonkamerraam naar buiten naar de lucht te kijken. Dat heb ik al in geen jaren meer gekund, van achteruit mijn woonkamer naar de lucht kijken! De woonkeuken voelt en functioneert ook echt als het hart van het huis.
Een van de vragen die ik gesteld krijg van mensen die mijn woning bezoeken is waarom er in de nok van mijn woonkeuken (grote vide) een metalen buis hangt. Het antwoord ziet u in onderstaande foto.
Feit is dat het plafond in mijn keuken op zes meter hoogte is. Als ik iets wil doen in de hoogte – een lamp ophangen, gordijnen monteren in de dakramen, of wat dan ook – ik een steuntje nodig heb. Op deze wijze kan ik een hobby (klimmen) combineren met het nuttige. En daarnaast kan ik mijn tafellamp eraan hangen.
Terugkomend op de titel van dit blog: onlangs vroeg iemand me of mijn woning aan mijn verwachtingen voldoet. Het antwoord was nee. Mijn huis overtreft in bijna elk opzicht mijn verwachtingen. Het is gebouwd naar mijn inzichten en wensen, maar de som van alles is meer dan waar ik op had durven hopen, het levert een kwaliteit waar ik nog geen ervaring mee had. Ik ben zo blij dat ik hier nu eindelijk mag wonen.
Bas Hasselaar is projectmanager bij SBRCURnet en is momenteel bezig met de realisatie van een eigen Active House in Den Haag: Erasmushove.
