Kent u het Spaanse paard? Dit middeleeuwse martelwerktuig werd gebruikt om bekentenissen aan mensen te ontfutselen, en bestond uit een houten ‘paard’ met een zeer spitse rug. De arme stakkers werden hier schrijlings op geplaatst met gewichten aan hun voeten om zo langzaam in tweeën gespleten te worden.
Aan deze praktijk moest ik denken toen ik afgelopen maand mijn dak op klom om de nok te monteren. Via mijn dakterras kon ik vrij eenvoudig bij de nok komen toen ik eenmaal een paar zonnepanelen had weggehaald. Het ging me echter te ver om heel mijn dak van de panelen te ontdoen, aangezien dat best wel een klus is. Er zat dus niets anders op dan het dak op te klimmen en over de nok heen en weer te schuiven, ondertussen de werkzaamheden verrichtend die nodig waren om de nok stevig te bevestigen.
Ik had gelukkig wel mazzel met het weer. Het grootste deel van augustus is het heel nat geweest, maar de laatste week werd het dan toch eindelijk mooi weer. Precies toen ik op het dak zat. U kunt zich voorstellen hoe warm zonnepanelen worden die vol in de zomerzon liggen. Ik heb het even voor u nagemeten en ik heb een temperatuur geregistreerd van 52°C. Ik heb er een brandplek aan overgehouden op mijn rechter knie (mijn linker zat aan de schaduwkant van het dak). Maar de nok zit er eindelijk op! Ik voel me gelijk een stuk beter beschermd voor de komende herfst.
Aan de zuidkant heb ik nu ook eindelijk de gaten in het dak kunnen maken waardoor de warmtepomp zijn extra lucht aanzuigt (bovenin, vlak onder de nok) of vuile lucht uitblaast (onderin). Al werkende op het dak heb ik in levende lijve mogen ervaren wat het effect van de spouw onder de zonnepanelen is op het moment dat de zon erop schijnt. In de zon zelf was het al vrij warm, de opgaande warme luchtstroom maakte dat er een koel briesje ook niet inzat voor mij. Aan de andere kant ben ik nu wel extra overtuigd van het nut van het afzuigen van de ventilatielucht ten behoeve van mijn warmtepomp: de COP hiervan zal er alleen maar door toenemen wat de energieprestatie van mijn huis ten goede komt.
Het afwerken van het dak en de -randen komt overigens geen moment te vroeg. Drie maanden geleden heb ik bij de gemeente Den Haag subsidie aangevraagd voor het aanleggen van een groen, begroeid dak. Binnen drie maanden zou ik een antwoord krijgen op mijn aanvraag. Na drie maanden min twee dagen besloot ik maar eens te bellen, want ik had nog niets gehoord. Het bleek dat mijn aanvraag niet bekend was in hun systeem, hoewel ik de aanvraag via de website van de gemeente Den Haag zelf heb gedaan. Gelukkig kon ik alle informatie per email direct naar de relevante persoon sturen, en een week later kreeg ik de bevestiging dat de subsidie was goedgekeurd. Ik moet nu binnen zes maanden het dak aangelegd hebben om de subsidie ook werkelijk uitgekeerd te krijgen. Over zes maanden echter is het februari, zo rond de koudste periode van het jaar. Niet optimaal om een dak vol plantjes aan te leggen. Praktisch gezien moet ik dus zo snel mogelijk aan de slag om te proberen nog iets van het groeiseizoen mee te pakken.
En zo ben ik nog druk met het steeds verder afronden van mijn Active House. Ik woon er nu twee maanden, en de eigenschappen en de impact op mijn dagelijkse gang van zaken beginnen duidelijk te worden. Eén van de dingen die me is opgevallen heeft te maken met huishoudelijk afval. En dan met name over hoe het wordt ingezameld. In de buurt waar ik nu woon staat op zo’n beetje elke straathoek wel een ondergrondse huisvuilcontainer. Geen enkele moeite om dat kwijt te raken dus. Maar ik woon in een heel duurzaam huis, en als onderdeel daarvan scheid ik mijn afval netjes. Ik heb een bakje voor glas, voor papier, voor plastic en blik, en als mijn tuin eenmaal klaar is zal ik ook een composthoop hebben voor kook- en tuinafval. Consequentie is dat mijn vuilniszak met huishoudelijk restafval maar eens in de twee weken geleegd hoeft te worden, terwijl de afvalzak voor met name plasticafval veel vaker vol zit. Maar daarvoor moet ik een paar kilometer rijden voordat ik bij een inzamelpunt ben waar ik die netjes weg kan gooien! Ik vind dat de gemeente hier nog wel kan verbeteren, op deze manier wordt recyclen erg lastig gemaakt.
De zomer zit er nu bijna op. De temperaturen beginnen ’s nachts alweer te dalen, ik ga een nieuw seizoen in in mijn nieuwe huis. Ik ben benieuwd hoe ik die zal beleven.
Bas Hasselaar is projectmanager bij SBRCURnet en is momenteel bezig met de realisatie van een eigen Active House in Den Haag: Erasmushove.
